Η πρόοδος της ιατρικής τεχνολογίας και φαρμακολογίας έχει καταστήσει σήμερα δυνατό να παρατείνεται ο χρόνος ζωής ασθενών που δεν έχουν καμιά ελπίδα να ζήσουν. Δεν υπάρχει σχεδόν καμιά σοβαρή ασθένεια που να έχει μια αποκλειστικά φυσιολογική εξέλιξη. Αυτή η δυνατότητα «ελέγχου» του χρόνου του θανάτου έχει αναδείξει σοβαρότατα ηθικά και νομικά ζητήματα, σε εκείνες τις περιπτώσεις που τα μηχανήματα υποστήριξης των ζωτικών λειτουργιών δεν μπορούν να χαρίσουν θεραπεία και προοπτική ζωής, αλλά παρεμποδίζουν απλώς την επέλευση του θανάτου.
Τα μέλη του Εργαστηρίου Μελέτης Ιατρικού Δικαίου και Βιοηθικής της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – κατόπιν ενδελεχών συζητήσεων – κατέληξαν στις ακόλουθες προτάσεις τροποποίησης της ισχύουσας νομοθεσίας, οι οποίες περιέχονται στην 2η Γνώμη του Εργαστηρίου.
Την 2η Γνώμη του Εργαστηρίου μπορείτε να την κατεβάσετε σε μορφή .pdf εδώ.
